< Indomail02 | Begin | indomail04 >
31-03-1997, maandag.
Ik zit nu op het balkon met uitzicht op een palmentuin, op de muur zit een tjik-tjak rustig toe te kijken, vanuit de keuken klinkt exotische muziek en de krekels bieze-bazen dat het een lieve lust is, jullie snappen het al, we hebben geen heimwee!
's Morgens zijn we met de bus naar een vulkaan gereden maar helaas konden we niet in de krater kijken vanwege de mist. We liepen met een gids zo'n 1200 m naar beneden langs gladde trappen om zwavelgeisers te zien. Het pad liep door een bos waar nog zwarte wilde apen leven, maar helaas die laten zich overdag niet zien. Het was wel de moeite waard, die heftig kokende zwavelbassins hadden we nooit eerder gezien!
's Middags gingen we in de stad BANDUNG naar de ANGKLUNGSCHOOL 'PAK UDJO'. Dit was een overweldigende verrassing. Er werd gezongen, gedanst en vooral muziek gemaakt door een groep kinderen van 3 t/m 16 jaar in pakjes van felgekleurde zijde. Het publiek werd erbij betrokken door mee te zingen en om zelf de ANGKLUNG (een bamboe instrument) te bespelen. Was niet eens zo moeilijk maar het klonk toch heel erg mooi. Tot slot werd ieder door een kind persoonlijk uitgenodigd om met zijn allen te dansen. Heel mooi en echt ontroerend.
Met de temperatuur van plus 30 graden kunnen we inmiddels goed overweg. We hebben geleerd om het plan-plan (langzaam) en hati-hati (voorzichtig) aan te doen.
Na het diner in het hotel was er weer een afscheidsavond voor een andere Nederlandse groep. Levende muziek, een zangeres met een hele mooie stem, maar ze liep steeds door de zaal en dan stopte ze de microfoon onder je neus, dat was wel peetjes zweten voor ons, je weet hoe mooi we kunnen zingen!
01-04-1997, dinsdag.
Vanochtend werden we heel vroeg gewekt door de Imam. Indonesië is al voor 90 % Islamitisch. De gelovigen worden minstens 4 keer per dag opgeroepen tot het gebed. Dit gaat via de luidsprekers aan de minaretten en is duidelijk en van grote afstand te horen, het gaat soms tegen elkaar in. Wie het hardst roept krijgt de meeste klanten!
Vandaag zijn we vrij om in Bandung te winkelen, in de Jeans Street liggen de spijkerbroeken e.d. hoog opgestapeld. Heel veel (goedkope) kleding dat direkt voor je vermaakt wordt. We hebben niets gekocht, het is hier wel goedkoop, maar de kwaliteit is navenant. Na de lunch stond er voor het eerst niets op het programma, daar waren we eigenlijk wel aan toe. Ik heb de hele middag op het balkon gezeten en Frans de hele middag geslapen, hij had toch een beetje last van zijn darmen. Veel mensen in de groep zijn al behoorlijk ziek geweest (diarree en overgeven). Je schijnt het allemaal te krijgen. Ik wacht maar af!
< Indomail02 | Begin | indomail04 >
