< indomail01 | Begin | indomail03 >
29-03-1997, zaterdag.
Vandaag zijn we al om 08.00 uur vertrokken met de bus naar JAKARTA, dat is qua verkeer en drukte het gekste wat we tot nu toe hebben meegemaakt, desondanks GEEN ongelukken, schades of zelfs ambulances gehoord of gezien. Het verkeer schijnt zich toch op de een of andere onverklaarbare manier in te voegen, links en rechts alle bij ons geldende verkeersregels overtredend.
We bezochten in Jakarta (vroeger BATAVIA) de Oude Haven SUNDA KELAPA. Daar worden nog traditioneel schepen geladen en gelost met alleen mankracht, dus zonder hijstoestellen en andere hulpmiddelen.
De W.C. was daar een avontuur, spoelen met een pannetje (mandibak) en ik heb daar mijn handen gewassen in wat ik dacht een fonteintje, op de bodem lagen sterk geurende smarty's (gewoon gekleurde kamferballen) met daarboven een klein kraantje. Later hoorde ik dat het een herenurinoir bleek te zijn. Ach ja, 't is even wennen!
Na een verrukkelijke lunch in een chique tent zijn we naar TAMAN MINI INDONESIA INDAH geweest, een groot openluchtmuseum met veel traditionele gebouwen.
's Avonds wist Leo een goed adres voor WAJANGPOPPEN. We liepen door donkere steegjes, aangestaard en begroet door de plaatselijke bevolking naar een atelier. Hier werden nog Wajangpoppen op de originele manier met de hand gemaakt, beschilderd en aangekleed.
De avond werd besloten met een afscheidsdiner waarvoor een Indonesische dansgroep en bandje was uitgenodigd. 't Was een beetje Vader Abraham muziek, dus polonaise en foxtrot, wel een beetje geforceerd. Maar wij hebben ons best vermaakt.
30-03-1997, zondag.
Vertrek om 08.00 uur met alle koffers naar de volgende bestemming BANDUNG. Onderweg kijk je je ogen uit, geen tijd om in slaap te vallen. Overal mensen die van alles verkopen, heel veel kinderen en verder de vreemdste behuizingen, de kleinste winkeltjes en de mooiste landschappen. Via een aantal haarspeldbochten passeren we de PUNCAK PAS en rijden langs uitgestrekte theeplantages. Ook nog even uitgestapt bij een theeplantage en fabriek Gunung Mas, maar omdat het vandaag zondag is is er nauwelijks bedrijvigheid. We zien opvallend weinig vogels (zijn bijna allemaal opgepeuzeld) en ook geen bloemen, daar is het nu, na het regenseizoen niet de tijd voor, het is de rustpauze voor de planten.
We hebben een stop gemaakt bij een Nederlandse ex-chirurg die zich weer op Java gevestigd heeft. We mochten via zijn huis de tuin en het landschap fotograferen.
Weer verder richting Bandung gestopt op een brug waar we in de diepte in de rivier een soort Kaaiman zagen zwemmen van wel 3 meter (bleek een leguaan te zijn), daar gaan we dus maar niet zwemmen.
De bevolking blijf lachen, kinderen groeten en zwaaien spontaan. Zij bekijken ons en wij bekijken hen! Vooral onze dikke buiken trekken aandacht omdat iedereen hier heel slank en klein is. Frans werd zelfs door een stel giechelende teenermeisjes in zijn buik geprikt. Voor video en foto's poseren ze graag en maar zelden voor een fooi.
Om 16.00 uur aangekomen in Hotel Cipakuh Indah, een klasse hotel met een schone kamer met balkon aan de mooie tuinkant.
< indomail01 | Begin | indomail03 >
