< DagboekMail06 | Begin | Opmerkingen >
05-10-08, zondag
Het is vanochtend spitsuur in het huisje. Om 3 uur wordt er al gekookt en om 6 uur is er een belangrijke kerkdienst in de Elim Kerk waar papa Cada ook iet belangrijks is/doet. Iboe Esther is druk omdat zij straks met de boot naar Tual gaat. Voorziet ons nog wel van allerlei hapjes om straks met de groep te delen. We zijn weer ingepakt en bijna doodgeknuffeld sluiten we ons weer aan bij de anderen. We gaan om een uur of 1 weer verder naar het volgende dorpje. We wandelen nog wat door het dorp en langs het strand om de tijd op te vullen.
De infrastructuur klopt van geen meter en telefoonverbindingen zijn er niet. Pas om een uur of 4 is het Debby en de gidsen gelukt om busjes en bootjes naar het noordelijk op het eiland gelegen dorpje Banda Eli te regelen. Uiteindelijk lukt het net voor het donker dit grote moslimdorp met 5 moskeeën te bereiken. In 2 open wankele bootjes komen we aan in het piepkleine haventje, allen gehuld in knaloranje zwemvesten. Grote groepen mensen drommen op de kade. De intocht van Sinterklaas is er niks bij.
In het gekrioel gaan we naar het huis van het dorpshoofd. Limonade, koekjes en heel veel nieuwsgierige gezichten via alle kieren, deuren en ramen. Dan naar het huis van de Radja. Weer even zitten handjes schudden en dan snel heel veel foto's. In een kwartier heeft hij zich 3x verkleed en wil met iedereen op de foto. De huisjes worden nu snel verdeeld en op het laatste moment besluit de Radja ook 2 gasten uit te nodigen in zijn huis. Aangezien wij onderaan de alfabetische lijst staan zijn wij de 'gelukkigen'. We slapen vannacht dus koninklijk.
06-10-08, maandag Na de ochtendthee en koek met de radja gaan de naar de rest van de groep om te wandelen. Dat viel behoorlijk tegen, 3 uur lopen werden er uiteindelijk 5. In de brandende zon heuveltje op en hobbeltje af. We kwamen langs kleine authentieke arme dorpjes en bij de laatste, na 6 km, waren we al doodop. Weer wat aangesterkt met het sap en het vruchtvlees van een kokosnoot gingen we terug langs het strand, zou gemakkelijker zijn volgens de gids. Maar het was helaas geen zand maar ongelijke rotsblokken, uitgeput maar puur op karakter bereikten we alle 9 weer ons beginpunt. De jong gids had zich er behoorlijk op verkeken, heeft zichzelf het laatste stukje ook vooruit moeten slepen. De rest van de middag doen we het rustig aan.
Om 5 uur gaan we nog even kijken naar de manier waarop men hier sieraden smeed. Van een legering koper en zilver worden goud en zilverkleurige halskettingen, oorhangers en armbanden gemaakt, meestal bedoeld voor de export naar o.a. Papua.
We gaan ook nog even op de koffie bij vrienden van Debby. Ze wonen met de familie in een groot huis dat al 13 generaties door dezelfde familie wordt bewoond. De vader vertelde bijzondere verhalen uit het verleden. De bewoners van Banda Eli zijn van oorsprong vluchtelingen van de Banda Eilanden (vandaar de naam). Ze vluchten voor de wreedheden van de VOC. Tot onze verbazing had hij nog voorwerpen uit 1621 die hij trots te voorschijn haalde, een fijnbewerkte gouden kris, een tabaksdoos en een smeedijzer onderstel van een tafeltje. Een aparte ontmoeting met bijzonder aardige mensen.
De Adat is gisterenavond niet helemaal goed gegaan dus wordt Debby hier nog op aangesproken door de Radja. 4 mensen van de groep, Debby en de gids Budy moeten nog even langs komen om dit te regelen. Wij tweeën omdat we daar logeren en de 2 'vrijwilligers' Diny en Nel. Er zijn nog wat belangrijke mannen en de Radja. Hij kleed zich weer even om in zijn officiële groene pak met goudgalon en mijterachtige hoofdtooi en komt met een diep bord met daarop ingepakte spulletjes de kamer binnen. Er blijken 2 goudkleurige halskettingen in te zitten voor Nel en mij en 2 zware zilveren armbanden voor Frans en Diny. Deze worden ons omgehangen en omgedaan. Dan wordt er door Debby namens Arcadia en door ons voor de sieraden een vrij bedrag gedoneerd en is de ceremonie weer afgelopen. We doen weer even een fotosessie en de Iboe Radja krijgt mijn vorige bril waar ze heel blij mee is.
07-10-08, dinsdag We gaan weer terug naar de gewone wereld met telefoon en internet en dat gaan we doen met de publieke speedboot. Al om 7 uur gingen we de boot op om onze plaats te bemachtigen. Het werd uiteindelijk een zware tocht van 7 uur. Omdat niet alle 4 de motoren werkten probeerden men nog een uur of 2 ze al drijvend te repareren voor we de open zee naar Kei Kecil overstaken. Op elkaar gepakt in een gesloten boot met voor en achter ons families met kleine kinderen en een piepende kip als huisdier. Doordat een 5-tal gasten zich op het dak hadden gevestigd en na herhaald verzoek niet naar beneden wilden, maakte dit het wankele bootje nog onstabieler. Wij moesten dus zo laag mogelijk bij de grond blijven, vooral niet gaan lopen of staan, dat was de enige optie om niet in onbalans te geraken! We waren dan ook blij dat we er om na een uur of 2 eindelijk weer uit mochten. Het is een proefreis dat weten we, waarschijnlijk zal deze boot niet meer in het programma worden opgenomen. De rest van de dag maar weer rustig aan doen en gaan 's avonds met z'n allen eten om de 3 lokale gidsen te bedanken en gedag te zeggen.
08-10-08, woensdag Om 3 uur gaat de wekker omdat we vandaag terugvliegen naar Ambon waar Yanes ons weer staat op te wachten. Om 10 uur zijn we al weer in Hotel Grand Soya ingecheckt. Nog wat gewinkeld en eindelijk weer de mail gecheckt. 's Avonds weer gezamenlijk gegeten omdat het Debby's laatste dag is met ons, de volgende groep (Molukkenreis) is alweer gearriveerd.
Het was voor haar een zware enerverende reis, ze heeft veel deuren geopend en drempels overwonnen die voor anderen gesloten blijven. Onder andere door de gecompliceerde maar onvermijdelijke traditie van de Adat. Door de gebrekkige infrastructuur en geen of nauwelijks communicatiemogelijkheden zal het altijd wel een mooie maar avontuurlijke reis blijven. Wij vonden het een bijzondere en onvergetelijke reis vanwege de pure vriendelijkheid en gastvrijheid van de bevolking. De natuur en de schitterende palmenstranden staan in ons geheugen gegrift.
09-10-08, donderdag Weer om 4 uur op om naar de luchthaven van Ambon te gaan. Dit keer vliegen we met Lion air met een korte overstap in Makassar. De reis verloopt voorspoedig, voor 11 uur zijn we in hotel Dumas in Sanur. 2 Zwembaden met een grote kamer met douche en ligbad, mooie tuin met kwetterende vogels, wat een luxe allemaal!
14-10-08, dinsdag Dat viel even tegen! De laatste 5 dagen waren we behoorlijk lamlendig. Zwaar verkouden en om en om af en toe 39 graden koorts. Hebben we nooit eerder meegemaakt na een vakantie. De oorzaak zou kunnen liggen in te weinig slaap en vermoeidheid. De laatste 4 reisdagen waren best zwaar en na 6 dagen weer overal de airco in je nek. We hebben ontzettend veel geslapen, ben blij dat we 5 dagen verlengd hebben, dan hoeven we tenminste niet met koorts naar huis. Nu hebben we nog 3 1/2 dag om in Kuta (inmiddels verhuisd naar Hotel Bakung's Beach) te flierefluiten. We zijn hier op bekend terrein en gaan nog even door met luieren, terrasje, strandhangen, wat winkelen en lekker eten. Zal nu niet meer alles gaan opschrijven het is voorlopig weer mooi geweest!!
< DagboekMail06 | Begin | Opmerkingen >
