Évora

< DagboekMail04 | Begin | DagboekMail06 >

Dansdemonstratie op het Praca do Giralda Évora

09-05-09, zaterdag. We zijn weer 200 km naar het noorden opgeschoven in de historische stad Évora. Het oude stadsgedeelte is geheel opgenomen in de UNESCO Werelderfgoedlijst. In de middag maar gelijk de stad in waar een gezellige zaterdagdrukte heerst. Op het Praca do Giralda (centrale plein) was een dansevenement gaande, soepele meisjes en acrobatische jongens gaven een mooie show weg. Gezellig op 1 van de vele terrassen aangeschoven.

10-05-09, zondag. We hebben dit keer bewolking meegenomen van de Algarve en vandaag nog fris ook. Daarom lekker een rustdag ingelast. We hebben rechtsstreeks Wifi verbinding in de caravan, dus maar verslag bijgewerkt en de 15 kaarten geregistreerd en verwerkt die Ivar voor me gescand heeft. 11-05-09, maandag. Vanmiddag een rondje binnenland gereden. Eerst n.o. naar Redondo. In sommige van de kleine witte huisjes naar het kasteel wordt Portugees aardewerk verkocht. Hele gezinnen houden zich bezig met de produktie en beschildering van de waterkruiken en de schalen. Het volgende stadje Alandroal is ook al gebouwd rond een kasteelruïne. Van het kasteel staan alleen nog de muren overeind. Binnen de muren staat nog wel een oude kerk uit de 16e eeuw.

Vriendelijke man in Redondo

Als je door deze streek rijd zie je overal afgegraven bergen, het is een belangrijk marmergebied. Overal liggen grote brokken marmer te wachten op verwerking of verzending. Portugal is het op één na grootste exportland van hoogwaardig marmer na Italië. Vila Vicosa is het volgende stadje. Hier lijkt alles te draaien om het Paco Ducal. Het Hertogenlijk Paleis van de hertogen van Braganca. We hadden het graag bezocht, staan mooie foto's van in de gids, maar helaas op maandag gesloten.Opvallend veel wordt in deze stadjes met marmer gewerkt, kerken, huizen, parkbanken, fonteinen, trappen en zelfs de stoepranden zijn van zalmroze marmer. Gewandeld over het langgerekte plein met aan weerszijden sinasappelboompjes. De rijpe sinasappelen zijn echt verrukkelijk, sappig en zoet of zou dat komen omdat stiekem geplukt altijd lekkerder lijkt?

Kasteelmuur van Alandroal

Door het wat grotere Estremoz rijden we alleen wat rond, het is ook al een vestingstad. We rijden ons bijna klem in de super smalle straatjes, maar eigenlijk geloven we het wel. We willen op de terugweg alleen nog even omrijden naar Éveramonte. Dit piepkleine dorpje ligt op het topje van een berg, alweer bij een kasteel. Het is een schitterend uitzichtpunt rondom over het wijdse landschap.

Het was een mooi rondje van ong. 150 km door bijna verlaten dorpjes en steden, hier kom je slechts een verdwaalde toerist tegen.

Kerkje in Redondo

12-05-09, dinsdag. Uren hebben we kriskras door Évora gelopen om de belangrijkste historie te zien of te bezoeken. Er staat nog een restant van de Diana Tempel een Romeinse tempel uit de 2e eeuw na Chr. Er is een kilometerslang aquaduct. In het gedeelte van dit aquaduct dat zich in de stad bevinden hebben ze in de bogen huizen gebouwd. De oude kathedraal die hier de Sé heet is van rond 1200. Ze vragen entree geld en dat betalen we alleen nog voor bijzondere dingen of voor musea, niet meer voor kerken. We lopen langs de oude universiteit en over historische pleintjes met fonteinen en langs de Nosa Senhora da Graca, ook een kerk. Hoog op de voorgevel zitten aan weerszijden 2 gespierde mannen die een globe dragen. Wonderlijk genoeg worden zij Os Meninos (de kinderen) genoemd.

Évora

Als laatste steken we over naar de Sao Francisco, weer een imposante kerk, maar echt heel bizar en luguber is de bijbehorende 17e eeuwse kapel Capela dos Ossos. De muren zijn in patroon vol gemetseld met beenderen en schedels er bungelen ook nog eens 2 leerachtige lijken van een volwassene en een klein kind aan een ketting. De plafond-bogen zijn beschilderd en met schedels versierd. Bij de ingang staat een bord met een spreuk (vertaald) : Wij beenderen die hier liggen, wachten op de uwe ! Als dat geen galgenhumor is !?!?

Detail plafond Sao Francisco Kapel

We hebben nu al een paar keer in Portugal buiten de deur gegeten. Ik had me er echt op verheugd, lekker vis eten en goedkoop! Helaas is dat tot nu toe niet gelukt, eigenlijk was het maar matig tegen Nederlandse prijzen.

13-05-09, woensdag. We hebben er nog maar een rustdag aangeplakt. We hebben het wel naar ons zin hier, met m'n laptoppie in de caravan. Frans is ook al een paar keer wezen zwemmen in het verwarmde zwembad, hij doet maar lekker, 21 graden ga ik niet eens proberen!! We hebben vanmiddag wel lekker in Evora gegeten, ja hoor....... bij de Chinees! Met veel groenten en uiterst vriendelijke bediening.

14-05-09, donderdag. We verlaten de rust van de provincie en gaan richting Lissabon. Het is maar een klein stukje, dus voor de middag zijn we al weer geïnstalleerd in Costa Caparica. Dit kustplaatsje ligt aan de zuidoever van de Taag, t.o. Lissabon.

15-05-09, vrijdag. Eerst maar eens een rondje rijden in zuidelijke richting naar Kaap Espichel. Dit is een door de wind geteisterde klip waar het land plotseling op lijkt te houden. Het is een kleine moeite om over de rand te stappen, maar ja, toch maar niet, we hebben nog genoeg te doen en te bekijken! Deze verlaten plek wordt gedomineerd door de vuurtoren en het Santuário de Nossa Senhora do Cabo, een prachtige kerk met fresco's op het plafond en Azulejos (wit-blauw tegelwerk) op de wanden.

Kapelletje bij de kerk

Santuário de Nossa Senhora do Cabo

Verderop zakken we de steile weg af naar het drukke vissersdorpje Sesimbra. Langs de boulevard zijn genoeg restaurants waar ze vis aan het grillen zijn, het ruikt heerlijk, maar we zoeken nog even verder. We lopen kriskras door de nauwe straatjes en treffen daar een origineel eethuisje. De vis wordt buiten gegrild omdat er binnen geen plaats is. Opa zit een een gammel krukje de kostelijk uitziende vis schoon te maken. Dit is onze kans, binnen is het piepklein maar goed vol met Portugezen. Voor ons is ook nog een hoekje vrij. Oma zorgt voor de gekookte aardappelen en de toetjes, zoon helpt aan alle kanten mee en houdt toezicht en kleinzoon zorgt voor de bediening. We kiezen voor simpele sardines maar ze zijn echt heerlijk en net als iedereen gewoon met gekookte aardappelen, sla en een goede pot wijn.

Na het eten rijden we door het Natuurpark Arrábida, dit strekt zich tegen de helling uit tussen Sesimbra en Setúbal. De weg kronkelt zich over de toppen en biedt fraaie vergezichten over de azuurblauwe zee, een tegenover liggende landtong en de stad Setúbal. Op de terugweg gaan we nog even steil naar beneden naar Portinho, een beschutte baai met een strand van fijn wit zand en een kristalheldere zee.

Station Évora

< DagboekMail04 | Begin | DagboekMail06 >