< Mail02 | Begin | Mail04 >

01-03-2000, woensdag.

Om 07.00 uur vertrokken we richting FLOATING MARKET DAMNOEN SADUAK, zo'n 100 km buiten Bangkok. Daar aangekomen ging het behoorlijk hard regenen zodat we niet met de open bootjes zelf langs de vele kleurrijke verkoopbootjes konden varen. We hebben het vanaf de kant bekeken en wat rondgeslenterd over de markt met een groot aanbod van kruiden, groenten, fruit en natuurlijk souvenirs. We hebben gebakken bananen gekocht, deze werden gefrituurd in een supergrote wok met een geweldige vlam eronder in een wiebelig bootje. Het is natuurlijk wel een toeristen spektakel maar wij vonden het zo leuk dat we de regen al snel vergaten. Het is natuurlijk ook niet koud, je kunt gewoon in je t-shirt en korte broek blijven lopen. Toen het droog werd hebben we toch wat leuke foto's kunnen maken.

Op de terugweg rijden we naar NAKHON PATHOM. Hier staat de PRA PATHOM CHEDI Dit is de hoogste Chedi van Thailand (een soort stenen puntmuts van 126 meter in oranje/goudkleur). Volgens de overlevering is hier één van de 8 restdelen van Boeddha bijgezet. Hij is nl. na zijn dood in 8 delen opgesplitst en over 8 geloofsgebieden verdeeld, waaronder ook de Boeroeboedoer op Java. We wandelen rond de Chedi, een mooie galerij met veel nissen en Boeddhabeelden. We bewonderen de grote goudkleurige liggende Boeddha, wel iets kleiner als in WAT PO, maar ook zeker imposant om te zien.

02-03-2000, donderdag.

Vandaag rijden we rond 07.30 uur naar de RIVER KWAI. Na een busrit van 2 uur aangekomen bij KANCHANABURI aan deze wereldberoemde rivier en dito brug. Na een korte bezichtiging en wandeling over de brug zijn we in kleine snelle longtailbootjes gestapt om een tochtje over de rivier te maken. Van hieruit ook het museumpje bezocht waar foto's een indruk gaven van de ontberingen die Nederlandse/Engelse/Australische en Thaise dwangarbeiders ondergingen tijdens de aanleg van deze beruchte Birma dodenspoorlijn. Ruim de helft van de arbeiders is eraan overleden.

Na de bootjes bezochten we een klein museum. Het JEATH -War Museum (afkorting van Japan, Engeland, Australië, Thailand en Holland). Dit is gevestigd in een na gebouwde gevangenisbarak uit die tijd. Hier worden foto's tentoongesteld waarop de verschrikkingen te zien zijn die de gevangenen moesten doorstaan. Er waren ook nog een aantal tekeningen door de gevangenen zelf gemaakt. Het was heel sober gepresenteerd, maar wel indrukwekkend.

Vervolgens naar het station om in 1,5 uur terug te rijden met de trein over deze beruchte dodenspoorlijn naar het beginpunt waar de bus ons nog stond op te wachten voor een bezoekje aan de erebegraafplaats. We kwamen hier inderdaad nog veel Nederlandse namen tegen van jong overleden militairen.

Na deze toch wel drukke dag weer richting Bangkok (2 1/2 uur). Onderweg lol gehad. De bus zat op een gegeven moment achter een open pick-up met wel 12 jonge meiden die net van school kwamen. Zij zagen onze busboy (bijrijder) wel zitten en dat resulteerde in een hilarische rit van stoplicht naar stoplicht, uitwisselen van namen en telefoonnummers via papier, een enorm gegiechel en telefoonkontakt en allemaal in dat hectische verkeer, met soms grote snelheid! Jullie zien het nog wel eens op video.



< Mail02 | Begin | Mail04 >

Gesponsorde koppelingen